Mind Bullet's Find of the Week: WARC

For those who do research in advertising, marketing, public relations, new media etc., this website provides various research studies on all aspects of the field. The World Advertising Research Center (http://www.warc.com/) website updated information on the recent trends in the field of advertising, marketing and PR -- through real life case studies, best practices, research and conferences.

Public Relations: An Introduction (Paperback)

READ MORE...

Deconstructing Public Relations: Public Relations Criticism (LEA Communication): Public Relations Criticism (LEA Communication) (Paperback)

Synopsis
Utilizing case studies from public relations, advertising and marketing to illustrate deconstruction and analysis of public relations campaigns, this volume provides a critical look at public relations practice. The author applies the cultural studies approach and explains how it can be used as a critical theory for public relations practice. He concentrates on looking at the material text of a campaign; therefore, the text will become the focus of deconstructing. This book seeks to reflect the work of French philosopher Jacques Derrida who proposes that one deconstructs a text as a way of examining the ideas proposed in the text. Thus, the work of deconstruction can become a critical reflection on public relations work. The book questions the purpose of a particular public relations project - whether employee communications, government lobbying, community relations, crisis communication, or product promotion. Looking at the point of view in the campaign, it examines the data or evidence for that point of view, as well as the assumptions of that view.

read more...

Know the power of de-positioning

Moving your company forward is one thing. But holding back the competition is quite another. In the impulsive markets of the Internet space, today's tech marketers are expected to do more than just position, brand and promote. Added to the mix is a new imperative to de-position. It's about pushing your competitors away, not necessarily removing - and by no means letting them follow.

Without explanation, journalists may cast de-positioning as a betrayal by "fair-minded" PR sources. Traditional marketers may dismiss it as simple bashing. In Europe, where gentility rules, it could surely be shunned. The idea of moving publicly against a competitor, however useful it may be, is still often seen as guerilla marketing or trench warfare. It's often viewed as an illegitimate or even unethical means of creating difference and gaining marketshare.

But so much of what we market in technology is legitimately new, making the products and services we push naturally more marketable. So, for us, the rules must change. To win, tech marketers must play a more clever game of positioning and de-positioning to achieve competitive advantage.

What are the rules in de-positioning? They are just emerging, but here are a few guides:

A. It's about gaining and holding relative position. De-positioning is about driving a wedge creating distance - between you and your rivals. Though an improving level of recall or credibility is helpful, it does nothing to stop competitors from doing the same. Imagine, for instance, that your company achieved a four-fold increase in some measure of notoriety. By most standards, that would be a big win. But suppose your competitor chalked up a five-fold increase? Then what have you got?

read more...

“WALANG PILIPINO ANG DAPAT MAGUTOM”

PRIVILEGE SPEECH
Cong. Teofisto “TG” Guingona III
Kinatawan ng Ikalawang Distrito ng Bukidnon
Ika-6 ng Mayo 2008


Si Andres at si Selya ay mag-asawa. Iisa ang kanilang anak, si Tomas. Maagang nabiyuda si Selya. Bago mamatay ang asawang si Andres, ibinilin nito sa nakatatandang kapatid na si Max ang pamamahala sa kanilang palayan at sa pondong naipon niya. Nangako si Max na tutuparin niya ang hiling ng kaniyang kapatid.

Ngunit kalilibing pa lamang ni Andres, pinabayaan na ni Max sina Selya at Tomas. Siya ay naging mabisyo at lasenggo. Ang sakahan ay tuluyang pinabayaan. Mabuti na lamang at masipag si Tomas. Siya na ang nag-asikaso sa kanilang sakahan kahit labinlimang taong gulang pa lamang siya nang mamatay ang kaniyang ama. Hindi madaling isaka ang palayan ni Andres. Wala itong irigasyon, kung kaya dalawang beses lang sa isang taon nakakapagtanim si Tomas. Kapag minalas-malas pa, isang beses lamang. Hindi lang iyon, mula sa kanilang sakahan, walang matinong daan patungong hi-way. Sampung kilometro ang layo ng hi-way. Matindi ang pagsasakripisyo ni Tomas.

Si Max naman ay pabigat kina Selya at Tomas. Bigla na lang itong magpapakita na may bitbit pang barkada, at inoobliga sina Selya at Tomas na pakainin at painumin sila. Naglalasing sila hanggang madaling araw. Perhuwisyo talaga si Max.

“Selya, si Cheng Wu, bago kong kabarkada,” pagpapakilala ni Max.
“Ha?!”, nagulat si Selya; hindi niya napansin na may kasama si Max.
“Dayuhan siya, galing sa Tsina,” dagdag ni Max.

Kinabahan si Selya nang makita niyang biglang naging seryoso ang mukha ni Max. Buo ang boses at seryoso ang tono nang sabihin niyang “A, Selya, nakapagdesisyon na ako. Mayroon kaming pinirmahang kontrata ni Cheng Wu. Uupahan niya ang sakahan ninyo. Siya na ang magtatanim ng palay at mais.Babayaran niya kayo ng upa. Ang lahat ng ani, ipadadala sa Tsina.”

“Hanep ka talaga! Kami ang may ari ng lupa! Kami ang may karapatang magpasiya kung ano ang mabuting gawin! Hindi mo man lang kami kinonsulta bago ka nakipagpirmahan ng kontrata. At wala kaming parte sa ani. Makatarungan ba ‘yan?” mapaklang bigkas ni Selya.

“Kapag pumayag kami diyan sa kontrata, sigurado bang magkakaroon ng trabaho si Tomas? Sapat ba at makatarungan ang kaniyang kikitain?” usisa pa ni Selya.

“Wala kaming pinag-usapang ganyan. Pwedeng kunin ni Cheng Wu si Tomas bilang trabahante, pero pwede ring hindi. Pwede rin siyang magpasok ng ibang tao, maski na hindi Pilipino. Bahala na si Cheng Wu.” sagot ni Max.

“At saka nga pala Selya. Kasama sa kontrata ang paggawa ng daan at kanal para sa irigasyon, mula hi-way patungo sa inyong palayan.” dagdag pa ng impaktong si Max.
“Sino ang gagastos para sa mga yan?” tanong ni Selya.
Huminga nang malalim si Max saka niya sinabing, “Kayo ang gagastos. Ang pondong iniwan ni Andres ang gagamitin.”

“Nabuang ka na ba Max! Anong klaseng kontrata ‘yan? Hindi mo kami kinonsulta bago kayo nagpirmahan. Bayad sa upa lang ang makukuha namin at ang lahat ng ani, dadalhin sa Tsina. Puwede pang mawalan ng kabuhayan si Tomas. Ang pinakamatindi sa lahat, kami pa ang magbabayad sa pagpapagawa ng irigasyon at daan patungong hi-way.” ngitngit na ngitngit si Selya.

“Ano ka ba Max! Kapatid mo si Andres! Sarili mong dugo, tinalikuran mo! Mas pinili mo pa yang dayuhang yan! Taksil ka!” tangis ni Selya.

Maihahalintulad ang pagtataksil ni Max kay Andres sa ginawa ng ating pamahalaan nang makipagkasundo at nilagdaan ang kontratang tinatawag na China Farm Agreements. Sa mga kontratang ito, pauupahan sa mga dayuhang Tsino ang 1.4 milyong ektarya ng lupang sakahan dito sa Pilipinas.

Ayon sa ating Saligang Batas, ipinagbabawal ang pagpapaupa sa mga dayuhan ng lupaing pag-aari ng Pilipinas, nang higit sa isang libong ektarya.

Ang sabi nga ni Sen. Edgardo Angara sa isang hearing sa Senado noong Setyembre 24, 2007: “…there is an agreement to set aside 1.4 million in favor of these Chinese companies, in essence. …this is illegal. No corporation or group can lease more than 1,000 hectares in our country. And if you try to lease out almost 1.2 million hectares, you are committing an illegal, unconstitutional act.”

Malinaw na walang respeto sa Saligang Batas ang administrasyon ni Gng. Gloria Arroyo. Kawawa na naman ang mga Pilipino. Inapi na naman ang Pilipinas.

Hindi lang ‘yan. Magtatanim ang mga Tsino ng hybrid na palay at mais ngunit walang parte ang Pilipinas sa ani. Ang lahat ng ani ay ipadadala sa Tsina. Palay na itinanim sa Pilipinas, bigas na kakainin ng mga dayuhang Tsino. Ang matatanggap lang natin ay ang bayad sa pag-upa sa lupa. Nais ko lamang bigyan natin ng pansin, na ang lawak ng lupang pauupahan ni Gng. Gloria Arroyo ay katumbas ng higit sa 25 % ng ating lupang palayan. Kawawa na naman tayong mga Pilipino. Inapi na naman ang Pilipinas. Ang masakit pa, sarili nating pamahalaan, ang administrasyon ni Gng. Gloria Arroyo ang lumagda sa mga kontratang ito. At ngayon pa, kung kelan problema natin kung saan tayo kukuha ng bigas. Si Sen. Angara, ang dating secretary ng Department of Agriculture mismo ang nagbabala: “…you will divert agricultural production of 1.4 million to supply the needs of …China rather than the Philippines when the incidence of starvation and malnutrition is still rampant.”

1.4 milyong ektarya ang tatamnan ng palay ngunit ang lahat ng ani ay ipadadala sa Tsina para kainin ng mga Tsino samantalang hirap ang Pilipinas na bumili ng bigas. Kawawa na naman tayong mga Pilipino. Inapi na naman ang Pilipinas.

Ang isa pang dapat bigyang-pansin sa China Farm Agreements ay ang kawalang katiyakan na mga Pilipino ang kukuning manggagawa sa mga sakahan. Puwedeng-puwedeng silang maetsa-puwera. Kawawa na naman tayong mga Pilipino. Inapi na naman ang Pilipinas.

Ang pinakamapait, ang Pilipinas ang magbabayad at gagawa ng farm-to-market roads at irigasyon ng 1.4 milyong ektaryang palayan na gagamitin ng mga dayuhang Tsino.

Ito pa ang isang punto, hindi kinonsulta ang kahit isa man lang na mamamayang Pilipino bago nakipagkasundo at nilagdaan ng ating pamahalaan ang kontrata. Mawawalan tayo ng 1.4 milyong ektaryang lupain, mababawasan ang pinagtataniman natin ng palay ngunit hindi tayo kinonsulta ng ating sariling pamahalaan bago sila nakipagkasundo sa Tsina. Hindi lang ito labag sa ating Saligang Batas , ito ay garapalang pambabastos sa dignidad ng bawat Pilipino. Biruin niyo po, basta na lang ibinigay ang 1.4 milyong ektarya upang magkaroon ng pagkain ang mga dayuhang Tsino. Hindi man lang tayo inabisuhan. Ni ha, ni ho, wala! Basta na lamang nakipagkasundo at pumirma. Akala siguro nila, sila ang may ari ng Pilipinas. Sabi nga ng isang kanta, “Nosi, nosi balasi. Sino, sino ba sila?!?”

Ang sabi ng Deparment of Agriculture, kailangan natin ang teknolohiya ng mga Tsino. Hindi ako naniniwala na mas magaling ang kanilang teknolohiya. Una sa lahat, narito ang IRRI o International Rice Research Institute, ang pinakauna at pinakamalaking pandaigdigang institusyon na nakatuon sa pananaliksik hinggil sa palay. Isa sa kanilang latest achievements ay ang aeorobic rice na ang kailangang tubig ay kalahati lamang ng dami ng kailangang tubig ng pangkaraniwang palay. Malaking tulong ito lalo na sa panahon ng tagtuyot, kapag malalâ ang kakapusan sa tubig. Ang isa pang achievement ay ang underwater o submarine rice na maaaring mabuhay kahit nakalubog sa tubig nang labing-pitong (17) araw. Malaking tulong ito sa mga Pilipinong magsasaka na nasa lugar na madalas bahain.

Pangalawa, ang klima ng bansang Tsina ay temperate samantalang ang Pilipinas ay tropical. Maaaring hindi angkop ang kanilang teknolohiya para sa atin.

Ikatlo, hybrid rice ang isinusulong ng Tsina. Alam naman nating lahat na nakasalalay sa kemikal na fertilizer ang hybrid rice. Fertilizer, na ang presyo ay hindi tumitigil sa pagtaas. Lalo lamang mababaon sa utang ang mga magsasaka at lalo lamang mapipinsala ang ating kalikasan, gaya ng ipinapakita ng marami nang pananaliksik. Panahon na upang bigyang-tuon natin ang organic farming. Ayon sa pananaliksik, nakapagbibigay ito ng aning katumbas ng siyam na metriko tonelada bawat ektarya.

Mga kababayan, oposisyon man o administrasyon, tayong lahat ay naghahangad ng sapat na pagkain para sa lahat ng Filipino. Mas makabubuti kung ang gagawin ng pamahalaan ay ang sumusunod na hakbang upang mapataas ang produksiyon ng pagkain: Una, dagdagan ang badyet para sa farm-to-market roads at irigasyon. Kulang talaga ang pondong inilalaan para sa mga iyan. Pangalawa, kailangang pagtuunan natin ng seryosong pansin ang organic rice production, na napatunayang sagana ang ani nang hindi gumagamit ng kemikal na fertilizers na napakamamahal at nakakasira sa mga lupaing sakahan.

Sa pagtatapos, iginigiit ko na kanselahin ni Gng. Arroyo ang China Farm Agreements. Hindi sapat ang suspensiyon lamang. Kanselahin lahat. Dahil ang suspensyon ay parang si impaktong Max na natutulog lamang. Maaari siyang gumising anumang oras upang lalo pang pahirapan sina Tomas at Selya. Hindi ang China Farm Agreements ang solusyon sa krisis sa bigas. Kitang-kita na ang mga dayuhang Tsino lamang ang makikinabang sa mga kasunduan at maagawan pa nila ng pagkain ang mga pamilyang Pilipino. Aping-api na ang mga Pilipino.

Kinakailangang mabigyan ng sapat na pagkain ang bawat pamilyang Pilipino. Hindi dapat magdusa sina Tomas at Selya dahil sa kasakiman at kapalpakan ng administrasyon ni Gng. Arroyo. Walang Pilipino ang dapat magutom!

---------------------------------------------------
Section 3, Artcile XII states: “Lands of the public domain are classified into agricultural, forest or timber, mineral lands, and national parks. Agricultural lands of the public domain may be further classified by law according to the uses which they may be devoted. Alienable lands of the public domain shall be limited to agricultural lands. Private corporations or associations may not hold such alienable lands of the public domain except by lease, for a period not exceeding twenty-five years, renewable for not more than twenty-five years, and not to exceed one thousand hectares in area. Citizens of the Philippines may lease not more than five hundred hectares, or acquire not more than twelve hectares thereof by purchase, homestead, or grant.”

Sen. Edgardo Angara: At bottom, whether you call it a memorandum of intent, a framework, there is an agreement to set aside 1.4 million in favor of these Chinese companies, in essence. And I am glad that you are suspending it because this is illegal. No corporation or group can lease more than 1000 hectares in our country. And if you try to lease out almost 1.2 million hectares, you are committing an illegal, unconstitutional act. So, I’m glad that you halted this illegality and rethink it. There are many ways of developing our scarce land resources and Sen. Enrile is probably the expert in this country on that. xxx So I hope that you will issue a written circular among the three that this is now suspended.

Privatize Napocor and Electric Rates Will Be Reasonable

PRESS STATEMENT
Cong. Teofisto “TG” Guingona III
2nd District, Bukidnon
May 5, 2008

Privatize Napocor and Electric Rates Will Be Reasonable All of us, whether Administration or Opposition, want electric rates to go down. But do you know that generation charges make up sixty percent (60%) of our total electric bill? So, if we bring down our generation charge, we will bring down our total electric bill dramatically. The solution is in implementing the EPIRA law. EPIRA mandates that by 2009, seventy percent (70%) of NPC owned or controlled electric generating capacity should be privatized[1]. One of the purposes of EPIRA was to ensure affordability of supply of electric power[2], as well as transparent and reasonable rates, through a regime of free and fair competition[3]. Today, seven (7) years after EPIRA has become a law, NAPOCOR still owns or controls seventy percent (70%) of generating capacity. Prior to EPIRA, it owned or controlled ninety-five percent (95%) of generating capacity. This means that it took them seven (7) years to privatize twenty-five percent (25%). This is obviously too slow. That is where the cause of high electric rates lies: monopolistic dominance of NAPOCOR of the generation of electricity. The evil of this monopolistic dominance is obvious. Tingnan na lang natin yung nangyari sa WESM noong Agosto 2006[4]. Itong WESM ay isang palangke, pero sa halip na pagkain ang ibinibenta, kuryente ang ipinagbibili. Nahuli ng manager ng palengke ang NAPOCOR na nagbigay ng instruksyon sa kanyang mga planta na kailangang magkasabwatan sa pagtaas ng presyo ng kuryente. Parang pumunta ka sa palengke at gusto mong bumili ng galunggong. Sa palengkeng iyon, tatlo lang ang tinderang nagbebenta ng galunggong, si Neneng, si Selya, at si Doray. Wala nang iba. Pagdating mo sa palengke, napansin mo na napakataas ang kanilang presyo at pare-pareho. Yung pala, magkapatid sila at ang kanilang ama ay si NAPOCOR. Nadiktahan sila ng kanilang ama. Ganoon din po sa kuryente, nakakadikta ang NAPOCOR ng presyo ng kuryente sapagkat ito ang may-ari o kontrolado niya ang pitumpong porsiyento (70%) nito. The solution to lower electricity rates is genuine competition amongst private generation companies in a regime of free and fair competition on a level playing field. Privatize NAPOCOR and electricity rates will be reasonable.
[1] sec. 47-I, EPIRA [2] sec. 2-b, EPIRA [3] sec. 2-c, EPIRA [4] Market Surveillance Committee Report, dated Nov. 20, 2006, addressed to the Board of the Philippine Electric Market.

PR VS Advertising – PR Builds Credibility and Wins Hands Down!

Advertising controls the message while PR does not, and because of this, PR creates credibility. Many times readers see an ad and they know that what they are reading is just overblown hype. Most readers are more likely to trust independent authorities such as reviewers, columnists, reporters or broadcasters. Without a doubt, it is these same authorities that are directly influenced by good public relations and specifically, a well-written press release.

Source: http://www.press-release-writing.com/